Enn er til ein manneskjan í peningabúinu sem ég verð að hafa orð um. Lengi hef ég samt forðast það, sökum þess að þessi karl hræðir mig. Nafn hans er Ívar, og á vel við að kalla hann Ívar grimma. Karl þessi er hvatvísasti maður sem ég hefi fyrir hitt, og einnig sá stressaðasti. Mér var sögð saga sem nú kemur:
Því er þannig háttað að Ívar grimmi á sér tvíburabróður ( sem eðli málsins samkvæmt hlítur að vera verulega góð manneskja) og voru þeir tveir við þriðja mann í byggingarvinnu. Höfðu þeir, einn vetrardag, verið ofan á húsþaki að sinna skildum sínum. Þegar verki þeirra lýkur, síðla dagsins, tekur þriðji maðurinn sig til við að hoppa ofan af þakinu í snjóskafl. Hann hefur myndarlegt tilhlaup, sem vekur forvitni hvatvísu tvíburabræðranna svo að hvor í sínu lagi ákveða þeir undir eins að slást með í för fram af þaki. En þegar brúninni sleppir kemur í ljós að skaflinn fyrir neðan er enginn, nema beint fyrir neðan þann þriðja - enda hafði hann mokað hann sjálfur.

Bæjarferð á morgun! HÚRRA fyrir bæjarferð! HÚRRA - HÚRRA - HÚRRA!!!